Tien jaar lang de uitkeringslasten dragen ook als werknemer maar kort voor jou werkte? Ja!

Door: Natascha Schenk

Als WGA-eigenrisicodrager betaal je tien jaar lang de WGA-uitkering van jouw zieke (ex-)werknemer. Maar hoe eerlijk is dat als de werknemer maar kort bij jou werkte? Moet je dan toch de hele uitkering betalen? En hoe zit dat als hij een hoog WGA-dagloon krijgt omdat hij voorheen bij een andere werkgever een hoger loon kreeg dan bij jou?

Risico
Als WGA-eigenrisicodrager betaal je de WGA-uitkering voor:
* werknemers die ziek worden tijdens een dienstverband bij jou en na 104 weken ziekte een WGA-uitkering krijgen. Het is niet noodzakelijk dat de werknemer tot het einde van die 104 weken bij jou in dienst blijft. Heb je een tijdelijk dienstverband en gaat de werknemer ziek uit dienst? Dan kan de WGA-uitkering tóch aan jou toegerekend worden omdat de eerste ziektedag in jouw dienstverband lag;
* werknemers die niet ziek uit dienst zijn gegaan bij jou, maar zich binnen vier weken na het einde van het dienstverband ziek melden. Als zij op dat moment geen UWV-uitkering ontvangen of een andere werkgever hebben, vallen zij ook onder jouw WGA-risico (= “nawerking”). Krijgt deze werknemer na 104 weken ziekte een WGA-uitkering? Dan komt ook die uitkering voor jouw risico.

Arbeidsverleden
Werknemers krijgen eerst een loongerelateerde WGA-uitkering. De duur daarvan is gebaseerd op hun arbeidsverleden. Maar is dat eerlijk als het merendeel van het arbeidsverleden ergens anders is opgebouwd?

Bijvoorbeeld: 
Werknemer werkt zes weken bij jou als hij ziek wordt. Het tijdelijk dienstverband eindigt na 12 maanden. Voordat hij bij jou in dienst kwam, werkte hij 20 jaar bij een andere werkgever. De werknemer krijgt de maximale loongerelateerde WGA-uitkering van 24 maanden. Jij betaalt die uitkering, ook al heeft hij bij jou maar feitelijk 6 weken gewerkt.

Helaas! In een vergelijkbare situatie (voor een WW-eigenrisicodrager) heeft de Centrale Raad uitgemaakt dat de lengte van het dienstverband geen rol speelt bij het eigenrisicodragerschap.

Dagloon
In een recente zaak bij de rechtbank Midden-Nederland betoogde een eigenrisicodrager dat de WGA-uitkering niet in zijn geheel aan hem toegerekend kon worden omdat het dagloon mede gebaseerd is op inkomsten van de werknemer uit een voorgaand dienstverband. De uitkeringslasten zouden naar rato van de loonsom verhaald moet worden op beide werkgevers.

Daar gaat de rechtbank niet in mee want op de eerste ziektedag was werknemer alleen bij de eigenrisicodrager in dienst.

Tip!
Laat je goed informeren voordat je eigenrisicodrager wordt. Je betaalt namelijk niet alleen de uitkeringslasten, je bent ook tien jaar lang verantwoordelijk voor de re-integratie. En die verplichting eindigt niet als het dienstverband eindigt!

Uitspraak nalezen? Wil je de uitspraak nalezen over het feit dat de duur van het dienstverband geen rol speelt bij (de omvang van) het eigenrisicodragerschap? Dat kan hier: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2010:BN9713

De link naar de uitspraak van de rechtbank Midden-Nederland over het dagloon: https://www.recht.nl/rechtspraak/uitspraak/?ecli=ECLI:NL:RBMNE:2023:139 Dit is overigens een leuke uitspraak om te lezen omdat de werkgever een vergelijking maakt met de situatie waarin een zieke werknemer twee werkgevers had op de eerste ziektedag. In dat geval worden de uitkeringslasten wél verdeeld. De rechtbank vindt dat die vergelijking niet opgaat want:

“Eiseres is degene die de uitkeringslasten kan beïnvloeden door middel van re-integratiemaatregelen. Dat geldt niet voor de eerdere werkgever die geen re-integratieverplichtingen meer heeft.”
“De rechtbank volgt eiseres niet in het standpunt dat artikel 72, tweede lid, van de Wet WIA naar analogie moet worden toegepast omdat een werkgever geen zicht heeft op de verdiensten van een werknemer bij een andere werkgever en dus ook niet op het risico wat hij neemt. Naar het oordeel van de rechtbank neemt een werkgever die vrijwillig kiest om eigen risicodrager te zijn dat risico.”