Door: Natascha Schenk

Het deskundigenoordeel. Een mooi instrument om te toetsen of je op de goede weg zit met de re-integratie van je zieke werknemer. Maar wat als je lang moet wachten op dat deskundigenoordeel? Kun je dat dan tegen het UWV gebruiken als je uiteindelijk een loonsanctie opgelegd krijgt?

Juridisch kader
In artikel 32a lid 3 Wet SUWI staat dat het UWV een deskundigenoordeel afgeeft binnen twee weken na ontvangst van het verzoek

In de praktijk
Helaas zien we in de praktijk vaak dat het UWV het deskundigenoordeel niet binnen deze termijn kan afgeven. Uit de cijfers van het UWV (over de eerste acht maanden van 2023) blijkt zelfs dat slechts 42,1% van de deskundigenoordeel binnen vier weken wordt afgegeven. Het percentage dat daadwerkelijk binnen de wettelijke termijn van twee weken wordt afgegeven is niet bekend.

Onregelmatig
De rechtbank Amsterdam heeft al eerder geoordeeld dat het enkele feit dat het UWV de termijn van twee weken overschrijdt, niet betekent dat het UWV daarmee onrechtmatig heeft gehandeld. Daarvoor zijn “bijkomende omstandigheden” nodig.

Casus
In een recente uitspraak van de Centrale Raad deed zich het volgende voor. Op 20 juli 2018 wordt een deskundigenoordeel aangevraagd dat uiteindelijk (ruim drie maanden later) wordt afgegeven op 31 oktober 2018. De werkgever krijgt een loonsanctie opgelegd waarover geprocedeerd wordt tot en met de Centrale Raad.

Centrale Raad
De Centrale Raad moet zich in die zaak ook uitspreken over de consequenties van het te late deskundigenoordeel. Helaas voor deze werkgever oordeelt de Centrale Raad daarover:

“De rechtbank heeft ook terecht geoordeeld dat het lange tijd uitblijven van het door werkneemster gevraagde deskundigenoordeel geen deugdelijke grond oplevert voor het achterwege laten van voldoende re-integratie-inspanningen.”

Oftewel: je kunt het UWV niet “de schuld geven” van jouw loonsanctie op de grond dat zij te laat waren met het deskundigenoordeel.

Tip!
Hoewel in de wet wél een termijn wordt gegeven, kun je juridisch gezien niets doen wanneer de termijn wordt overschreden door het UWV.

Omdat een deskundigenoordeel géén besluit is in de zin van de Algemene wet bestuursrecht kun je het UWV niet in gebreke stellen en een dwangsom vorderen. Ook kun je niet tegen het uitblijven van het deskundigenoordeel in bezwaar of beroep gaan. Bespaar je dus deze moeite.

Achtergrondinformatie
Je kunt hier artikel 32a lid 3 Wet SUWI vinden: https://wetten.overheid.nl/BWBR0013060/2024-01-01/0#Hoofdstuk5_Paragraaf5.1_Artikel32a

Uitspraak van de rechtbank Amsterdam nalezen? Dat kan hier: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBAMS:2021:6648 (r.o. 4.4).

De uitspraak van de Centrale Raad vind je hier: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2023:2535 (r.o. 4.2)

De kwantitatieve cijfers van het UWV bekijken? Dat doe je hier: https://www.uwv.nl/nl/publicaties/jaar-en-tertaalverslagen/2023/uwv-kwantitatieve-informatie-eerste-acht-maanden-2023 (p.5).

Door: Natascha Schenk

Werkgevers opgelet! Sluit je na twee jaar ziekte een vaststellingsovereenkomst (VSO) met jouw zieke werknemer? Let dan in ieder geval op de volgende twee punten, anders loop je misschien de compensatie van de transitievergoeding mis.

Reden van beëindiging
De Centrale Raad oordeelde recent in een zaak waar de verkeerde beëindigingsgrond zou zijn genoemd in de VSO. Daarom werd de compensatie transitievergoeding geweigerd door het UWV.

Het dienstverband werd weliswaar beëindigd na twee jaar ziekte maar daarnaast speelde ook een verstoorde arbeidsrelatie. Zowel in de VSO als in de stukken rondom het ontslag als statutair bestuurder werd een “diepgaand verschil van inzicht” genoemd als reden van de beëindiging.

Volgens het UWV is de reden van de beëindiging dus gelegen in de verstoorde arbeidsrelatie en niet in langdurige arbeidsongeschiktheid. En dat is voldoende reden de compensatie te weigeren.

De werkgever betoogt dat de reden voor de beëindiging tweeledig kan zijn. De langdurige arbeidsongeschiktheid kan mede aan de beëindiging ten grondslag hebben gelegen. De Centrale Raad vindt dat echter niet uit de stukken blijken. De compensatie is terecht geweigerd door het UWV en de transitievergoeding komt volledig voor eigen rekening van de werkgever.

Beëindigingsdatum
In een andere uitspraak die de Centrale Raad deze week publiceerde, werd de compensatie door het UWV geweigerd omdat de einddatum vóór twee jaar ziekte zou liggen. Ook dan is er geen recht op compensatie van de transitievergoeding.

De situatie was als volgt. Werknemer is op 19 november 2019, 2 jaar ziek. Een maand later sluiten zij een VSO waarin staat dat het dienstverband eindigt per 1 oktober 2019 en dat werknemer gelijktijdig per 1 oktober 2019 benoemd wordt in een andere, passende functie. In eerste instantie voor 1,0 en per 19 november 2019 wordt dit teruggebracht naar 0,6 (conform de WIA-beslissing). De werkgever vraagt compensatie voor de gedeeltelijke transitievergoeding die op dat moment betaalt wordt.

De compensatie wordt afgewezen door het UWV maar de Centrale Raad is het daar, onder verwijzing naar de Kolom-uitspraak, niet mee eens. Het UWV moet daarom een nieuw besluit nemen. Goed nieuws voor de werkgever, maar die heeft daar wel ruim drie jaar over moeten procederen…

Tip!
Laat je VSO opstellen door een specialist zodat je zeker weet dat je de compensatie transitievergoeding niet mist. Het is écht zonde om dat geld mis te lopen. Laat je dus goed adviseren over de VSO.

Uitspraak nalezen?

Uitspraak van de Centrale Raad nalezen over de reden van de beëindiging? Die vind je hier: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2024:303

Uitspraak van de Centrale Raad over de datum van de beëindiging bekijken? Dat kan hier: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2024:297

Door: Natascha Schenk

Jouw zieke werknemer is uit dienst gegaan en na toekenning van de WGA-uitkering naar het buitenland vertrokken. Jij blijft achter met de financiële lasten van die WGA-uitkering. Je vraagt daarom een herbeoordeling aan. Maar hoe ziet die herbeoordeling er in dit geval uit? Moet de werknemer terug naar Nederland komen of is een telefonisch spreekuur voldoende?

Situatie
Werknemer krijgt een WGA-uitkering toegekend omdat hij 100% arbeidsongeschikt is. Bij die beoordeling vindt géén fysiek spreekuur plaats. Enige tijd later vraagt de ex-werkgever een herbeoordeling aan. De verzekeringsarts heeft een spreekuurcontact via beeldbellen. In bezwaar heeft de bezwaar verzekeringsarts telefonisch contact met de werknemer. Beide concluderen dat werknemer ongewijzigd 100% arbeidsongeschikt is en zijn WGA-uitkering houdt.

Werkgever
Werkgever is van mening dat het medisch onderzoek onzorgvuldig was, mede omdat werknemer niet is gezien door het UWV.

Juridisch kader
Uit de rechtspraak volgt dat wanneer de zieke werknemer woont in een EU-land, de gang van zaken als volgt moet zijn:
* de medische situatie wordt vastgesteld door een arts in het woonland;
* het UWV doet daartoe een verzoek aan het uitvoeringsorgaan sociale verzekeringen in het woonland;
* omdat het specialisme “verzekeringsgeneeskunde” alleen in Nederland voorkomt, mag de medische beoordeling in het buitenland gedaan worden door een arts die géén verzekeringsarts is;
* de UWV-verzekeringsarts maakt vervolgens, op basis van de verkregen informatie, een beoordeling van de lichamelijke en psychische beperkingen, die hij neerlegt in een FML.

UWV
In dit geval had het UWV een verzoek gedaan aan het uitvoeringsorgaan in Polen. Om onduidelijke redenen heeft het gevraagde onderzoek echter niet plaatsgevonden. Ook heeft het UWV medische informatie opgevraagd bij de psychiater waar werknemer onder behandeling zou zijn, maar die informatie werd niet ontvangen.

Het UWV neemt daarom een beslissing op basis van de informatie die wél voorhanden is en de (video)bel spreekuren.

Rechtbank
De rechtbank vindt deze gang van zaken onzorgvuldig. In de uitspraak staat onder andere: “Het komt de rechtbank vreemd voor dat beide verzekeringsartsen zonder de ex-werknemer fysiek te hebben gezien, concluderen dat hij onverminderd volledig arbeidsongeschikt is op medische gronden.” Ook geeft de rechtbank aan dat het niet duidelijk is waarom werknemer niet is uitgenodigd voor een spreekuur in Nederland.

Conclusie
Het UWV moet de werknemer alsnog oproepen voor een fysiek spreekuur, in Polen of in Nederland.

Tip!
De rechtbank herhaalt in deze uitspraak nog eens dat wanneer een werkgever in bezwaar of beroep gaat, op het UWV een zwaardere motiveringsplicht rust. Daarbij verwijst de rechtbank ook naar rechtspraak van de Centrale Raad. Sta je werkgevers bij? Wijs dan in de procedure op deze zwaardere motiveringsplicht.

Meer lezen?
Deze blog schreef ik naar aanleiding van een recente uitspraak van de rechtbank Den Haag, die vind je hier: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2023:20153

Een interessante uitspraak van de Centrale Raad over de medische beoordeling van uitkeringsgerechtigden in het buitenland, lees je hier: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2023:1408

De uitspraak waarnaar de rechtbank verwijst in het kader van de zwaardere motiveringsplicht voor het UWV, is hier te vinden: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2009:BJ9342

Door: Natascha Schenk

Een opleiding doen vanuit een WGA-uitkering, op kosten van het UWV? In sommige gevallen kan dat! En dan heb ik het niet over het STAP-budget. Maar dan moet je natuurlijk wél weten welke criteria daarvoor gelden en wanneer je kunt aankloppen bij het UWV.

Voorwaarden
In de Beleidsregels scholing UWV 2021 staat dat je op kosten van het UWV een opleiding kunt doen als je aan deze voorwaarden voldoet:
* je krijgt een WGA-uitkering van het UWV, en
* je (ex-) werkgever is geen WGA-eigenrisicodrager, en
* het volgen van een opleiding is noodzakelijk.

Noodzakelijk
Volgens de Beleidsregels is sprake van “noodzaak tot het volgen van een scholing” als:
* de scholing arbeidsmarktrelevant is, én
* de scholing maximaal één jaar duurt, en
* de uitkeringsgerechtigde schoolbaar is.

Kosten
De Centrale Raad oordeelde vorige week nog dat het UWV een scholingsverzoek niet kan afwijzen omdat de kosten van de opleiding te hoog zijn. Het UWV stelde zich in die zaak op het standpunt dat een opleiding maximaal € 5.000,- mag kosten. Dat is volgens de Centrale Raad geen afwijzingsgrond en daarom mag het UWV een afwijzing niet baseren op de hoogte van de opleidingskosten.

Stelt het UWV dat de kosten te hoog zijn? Wijs hen dan op deze uitspraak van de Centrale Raad.

Belang voor (ex-)werkgever
Voor werkgevers is dit ook interessant om te weten. Als je géén WGA-eigenrisicodrager bent, zie je de WGA-uitkeringslasten van jouw (ex-)werknemer namelijk terug in de Whk-premie. Wil jouw (ex-)werknemer een opleiding doen, dan wordt de kans op werkhervatting daarmee vast groter. De uitkeringslasten worden dan lager. Het is dus ook in jouw belang om (ex-)werknemers te wijzen op deze scholingsmogelijkheid!

Tip!
Hoewel de hoofdregel is dat de opleiding niet langer dan één jaar mag duren, is afwijking daarvan wél mogelijk. In artikel 4 lid 3 van de Beleidsregels staat namelijk dat het UWV in individuele gevallen een langere opleidingsduur kan toestaan. Laat de maximale duur van één jaar je dus niet afremmen en ga in overleg met het UWV.

Meer weten?
Deze post schreef ik naar aanleiding van deze uitspraak van de Centrale Raad van Beroep: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2024:147

Wil je de Beleidsregels nalezen? Kijk dan hier: https://wetten.overheid.nl/BWBR0045205/2021-06-08/0

Deze regeling geldt alleen als jouw (ex-)werkgever géén WGA-eigenrisicodrager is. Is hij dat wél? Dan moet je een scholingsverzoek indienen bij de (ex-)werkgever. Die is namelijk verantwoordelijk voor jouw re-integratie naar passend werk vanuit de WGA-uitkering. Die verantwoordelijkheid duurt maximaal tien jaar. Daarna val je weer onder de verantwoordelijkheid van het UWV.

Door: Natascha Schenk

Je meldt je zieke werknemer aan voor een tweede spoortraject maar de eerste activiteiten daarin worden uitgesteld tot ná de vakantie van de werknemer. Is dat een goed idee? Voor deze werkgever pakte het ongunstig uit, hij kreeg een loonsanctie van het UWV. Hoe dat zit lees je hieronder.

Situatie
Werknemer werkt in het basisonderwijs als leraar. Op 28 mei 2018 meldt hij zich ziek. Een jaar later, rond mei 2019, is de verwachting dat hij het werk volledig zal hervatten. Een tweede spoortraject wordt daarom nog niet ingezet.

Op 28 juni 2019 wijzigt de bedrijfsarts die herstelverwachting. De werkgever schakelt snel en meldt werknemer daarom binnen twee weken (op 9 juli 2019) aan voor een tweede spoortraject. Werknemer heeft echter kort daarna vakantieplannen (zoals gebruikelijk in het onderwijs). De eerste activiteiten in het tweede spoortraject beginnen daarom pas negen weken later, op 12 september 2019.

Loonstop
Het UWV legt een loonsanctie op aan de werkgever omdat het tweede spoortraject niet tijdig is gestart.

Juridisch kader
In de Werkwijzer Poortwachter staat dat het tweede spoortraject aan twee eisen moet voldoen:
* het moet tijdig zijn gestart; en
* het moet (qua inhoud) adequaat zijn.

Ten aanzien van de tijdigheid geldt als hoofdregel dat je het tweede spoortraject moet starten binnen zes weken na de eerstejaars evaluatie. Dit mag achterwege blijven als binnen drie maanden (na de eerstejaarsevaluatie) een concreet perspectief bestaat op structurele werkhervatting in spoor 1. Dit kan in het eigen werk zijn, aangepast werk of ander passend werk dat zo dicht mogelijk aansluit bij de functionele mogelijkheden van de zieke werknemer.

Centrale Raad
In dit geval is het traject niet tijdig gestart. Hoewel de Centrale Raad aangeeft dat de werkgever eerst mocht uitgaan van de positieve herstelverwachting, was dat vanaf 28 juni 2019 niet meer het geval. Vanaf dat moment moest dus héél snel gestart worden met het tweede spoortraject.

De enkele (tijdige) aanmelding bij het re-integratiebureau is daarbij niet voldoende. De Centrale Raad kijkt naar de datum waarop de activiteiten in het tweede spoortraject daadwerkelijk zijn gestart. Dat was in de deze zaak te laat. Het UWV mocht daarom een loonsanctie opleggen.

Tip!
De werkgever benoemde in deze procedure dat de werknemer mede verantwoordelijk is geweest voor het verloop van het tweede spoor traject. Dat argument houdt géén stand. Het is de werkgever die de “regierol” heeft en bovendien de “zeggenschap heeft ten aanzien van de re-integratie activiteiten die zij nodig acht”. Pak je rol dus werkgever!

Meer weten?

De uitspraak van de Centrale Raad nalezen? Dat kan hier: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2023:2215