Door: Natascha Schenk

De arbeidsdeskundige geeft advies over je arbeidsmogelijkheden als je ziek bent, bijvoorbeeld door aan te wijzen welke werkzaamheden passend zijn en welke niet. Daarbij geldt de FML van de bedrijfsarts of verzekeringsarts als uitgangspunt. Maar wat nu als jij het niet eens bent met die FML? Wat doet de arbeidsdeskundige dan?

Taak arbeidsdeskundige
Arbeidsdeskundigen hebben een Gedragscode. Op basis daarvan mag je verwachten dat “hij erop toeziet dat er voldoende betrouwbare, actuele en verifieerbare medische gegevens voorhanden zijn waaruit de medische beperkingen van de betreffende werknemer in voldoende mate blijken.”

Medische informatie
Hoewel de arbeidsdeskundige dus wél geïnformeerd wordt over de medische beperkingen, mag de arbeidsdeskundige géén medische informatie opvragen of ontvangen.

Overleg met arts
Overleg met de bedrijfsarts of de verzekeringsarts is echter wél mogelijk en soms zelfs zeer wenselijk. Ook als tussen hen geen medische informatie besproken mag worden. Het Arbeidsdeskundig Tuchtcollege oordeelde recent:

“In dat kader is het zorgvuldig als de arbeidsdeskundige contact opneemt met de verzekeringsarts als … sprake is van een discrepantie tussen de beleving van klager en de geduide beperkingen zoals vastgesteld door de verzekeringsarts.”

In de Gedragscode wordt ook nog een ander moment genoemd waarop contact tussen de arbeidsdeskundige en de arts in de rede ligt:

“hij … mag afgaan op de door de verzekeringsarts in de FML verwoorde beperkingen, tenzij het voor hem zonneklaar is dat aan de FML zodanige gebreken kleven dat die niet bruikbaar is voor een arbeidskundige beoordeling. In een dergelijk geval is de arbeidsdeskundige verplicht om contact op te nemen met de verzekeringsarts om te bespreken of een herziening of bijstelling van de FML noodzakelijk is.”

Tip!
Het Tuchtcollege schrijft ook dat de arbeidsdeskundige moet wegblijven van het meenemen van medische informatie. Het is niet aan de arbeidsdeskundige om, in welke vorm dan ook, medische informatie mee te nemen voor gebruik door bijvoorbeeld een verzekeringsarts. Medische informatie die vrijwillig door de zieke werknemer wordt overhandigd, mag je dus niet aannemen!

Meer lezen?

Wil je de uitspraak van het Arbeidsdeskundig Tuchtcollege nalezen? Dat kan hier: https://www.register-arbeidsdeskundigen.nl/jurisprudentie/uitspraak-at-van-22-juni-2023-zaaknummer-23-73-at/

De Gedragscode is online na te lezen en geeft bij ieder artikel een weergave van de belangrijkste uitspraken rondom dat artikel. Hier vind je de Gedragscode: https://www.register-arbeidsdeskundigen.nl/wp-content/uploads/2022/10/SRA-Gedragscode-20210104.pdf

Door: Natascha Schenk

Helaas, je hebt na twee jaar re-integratie een loonsanctie van het UWV te pakken. Jouw re-integratieverplichting als werkgever loopt daarom een jaar langer door. Maar in dat jaar adviseert jouw verzuimbegeleider je niet over voortzetting van het tweede spoortraject en daarmee bekorting van de loonsanctie. Kun je de verzuimbegeleider nu aansprakelijk stellen voor de geleden schade?

Situatie
Omdat het tweede spoortraject twee maanden te laat is opgestart, legt het UWV een loonsanctie op aan de werkgever. Op grond daarvan moet de werknemer tenminste tot 2 december 2021 in dienst blijven. Gedurende die periode heeft werknemer recht op loon en moet de re-integratie voortgezet worden.

Turboliquidatie
De werkgever wil echter zijn bedrijf ontbinden. Dat wilde hij al vóórdat de loonsanctie werd opgelegd en dat hij heeft hij uiteindelijk ook doorgezet. Het bedrijf wordt per 29 december 2020 ontbonden. De loonsanctieperiode zou op dat moment nog ruim elf maanden duren.

Verwijt werkgever
De werkgever verwijt de verzuimbegeleider dat zij in december 2020 geen adviezen hebben gegeven omtrent bekorting van de loonsanctie. Volgens de werkgever had de verzuimbegeleider het advies moeten geven het tweede spoortraject voort te zetten en daarna bekorting van de loonsanctie aan te vragen. De werkgever heeft als gevolg van dit gemiste advies schade opgelopen van bijna € 34.000,- en de verzuimbegeleider zou dit moeten vergoeden.

Oordeel rechtbank
De rechtbank gaat daar niet in mee. Volgens de rechtbank is sprake van 100% eigen schuld van de werkgever. Het loonsanctiebesluit van het UWV was voldoende duidelijk. Daaruit kon de werkgever zelf afleiden dat het voortzetten van de re-integratie een “denkbare aanpak” was en dat dit zou kunnen leiden tot bekorting van de loonsanctie. Ook was duidelijk af te leiden uit het loonsanctiebesluit dat het dienstverband tot 2 december 2021 diende te blijven bestaan.

De werkgever had dus zelf kunnen concluderen dat de bedrijfsontbinding per 29 december 2020 een probleem was.

Tip!
Werkgevers, lees de UWV-brieven goed door! Je kunt namelijk eventuele schade niet zondermeer afschuiven op een andere partij. De rechtbank geeft in deze zaak aan dat de werkgever, als zij twijfelde na het lezen van het loonsanctiebesluit, zelf actief contact had moeten opnemen met haar adviseurs.

Meer lezen?

De uitspraak van de rechtbank Limburg kun je hier nalezen: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBLIM:2023:4975

Door: Natascha Schenk

Als je een WGA-uitkering hebt, kan het UWV je verplichten mee te werken aan een Werkfit-traject. Je wordt dan geholpen bij het vinden van passend werk. Zeker als je al een tijd niet hebt gewerkt, kan die ondersteuning prettig zijn. Maar wat nu als uit dat Werkfit-traject blijkt dat je niet meer geschikt bent voor de reguliere arbeidsmarkt?

Werkfit
Betrokkene is 45-55% arbeidsongeschikt als zij via het UWV een Werkfit-traject volgt. Daarbij heeft zij, onder begeleiding, geprobeerd op verschillende werkplekken te werken. Ze deed eenvoudige werkzaamheden, met een afgebakende en overzichtelijke taak. Zodra haar taken en verantwoordelijkheden werden uitgebreid, bleek zij niet mee te kunnen komen in het werktempo. Het werk werd te veel voor haar.

Jobcoach
De jobcoach is tijdens het Werkfit-traject daarom tot de conclusie gekomen dat betrokkene zelfs op WSW-plekken niet goed kan meekomen. Volgens de jobcoach zijn de beperkingen zo ernstig dat zij niet kan functioneren op de reguliere arbeidsmarkt.

Herbeoordeling
Vervolgens vindt een herbeoordeling plaats. Die leidt ertoe dat het arbeidsongeschiktheidspercentage wordt bijgesteld naar 66,15%. Weliswaar een ophoging maar nog altijd niet in lijn met de bevindingen vanuit het Werkfit-traject.

Bezwaar- en beroep
Betrokkene gaat daarom in bezwaar en beroep. Daarbij wijst zij uitdrukkelijk (ook) op de verklaring van de jobcoach. Het UWV laat de verklaring echter alleen beoordelen door de arbeidsdeskundige.

Rechtbank
Dat vindt de rechtbank vindt dat onzorgvuldig en overweegt:

“De rechtbank is zich er van bewust dat de jobcoach geen arts is, maar de jobcoach is wel verbonden aan het Uwv. Vanuit zijn functie heeft hij kennis en ervaring over wat verschillende functies inhouden. Ook heeft hij gezien hoe eiseres in de praktijk functioneert en wat dit voor haar kan betekenen in andere functies. Dit geldt voor zowel haar mogelijkheden als haar onmogelijkheden op de reguliere arbeidsmarkt. De rechtbank vindt dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep de informatie van de jobcoach had moeten betrekken bij haar beoordeling en met hem had moeten overleggen. Nu dit niet is gebeurd, is het onderzoek van de verzekeringsarts bezwaar en beroep onvolledig geweest.”

Uit eerdere rechtspraak van de Centrale Raad volgt dat er doorgaans weinig waarde wordt gehecht aan de verklaring van de jobcoach. Dat lijkt deze rechtbank nu wél te doen. Zit je dus in een vergelijkbare situatie, wijs dan op deze uitspraak! Daarmee kun je in ieder geval stellen dat de verzekeringsarts de bevindingen van de jobcoach moet betrekken bij zijn beoordeling.

Uitspraak nalezen?
De uitspraak van de rechtbank Midden-Nederland kun je hier nalezen: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBMNE:2022:6461 (rechtsoverweging 9).

Door: Natascha Schenk

De bedrijfsarts speelt een belangrijke rol tijdens de re-integratie van een zieke werknemer. Maar hoe ver mag de bedrijfsarts gaan? Mag hij diagnoses stellen en zich mengen in de behandeling? Het Tuchtcollege legt uit waar de grens ligt tussen de bedrijfsarts en de behandelaar.

Diagnose stellen
Het Tuchtcollege is al jaren duidelijk op dit punt: de bedrijfsarts is bevoegd diagnoses en werkdiagnoses te stellen. Een arts mag en kan een diagnose stellen of ter discussie stellen. Dat bevestigde het Tuchtcollege nogmaals in een uitspraak die vorige week werd gepubliceerd.

Afwijken van diagnose
Volgens het Tuchtcollege behoort het tot de taak van de bedrijfsarts om informatie bij andere behandelaren te vergaren waar dat nodig is. Het behoort ook tot zijn taak om die informatie zorgvuldig te wegen. In dat verband kan en mag het voorkomen dat de bedrijfsarts de diagnose van een behandelaar in twijfel trekt of aan de diagnose andere gevolgen koppelt.

Doorverwijzen naar specialist
Ook mag de bedrijfsarts de zieke werknemer doorverwijzen naar een specialist. Het is niet nodig dat hij vóór die doorverwijzing overlegt met de huisarts.

Medicatie
Als het gaat om het medicatiebeleid heeft de bedrijfsarts een voorlichtende rol en geen sturende rol. Dat oordeelde het Tuchtcollege eerder dit jaar. In die zaak was de bedrijfsarts van mening dat werkneemster een sterke pijnstiller gebuikte met kans op verslaving bij langdurig gebruik. Daarom meende hij dat het medicijn afgebouwd moest worden. Daarmee ging hij teveel op de stoel van de behandelaar zitten en werd ten onrechte ingegrepen in de behandeling.

Operatie
De bedrijfsarts die de werknemer onder druk zette om een (hernia)operatie te ondergaan werd op de vingers getikt door het Regionaal Tuchtcollege. Deze bedrijfsarts bleef namelijk van mening dat een operatie een optie was terwijl de behandelaars daar geen indicatie voor zagen. Daarmee had de bedrijfsarts het onderscheid tussen behandelaar en begeleider niet zuiver gehouden.

Hoewel het Regionaal Tuchtcollege oordeelde dat de bedrijfsarts druk op de werknemer had uitgeoefend om een operatie te ondergaan en dat daarvoor geen rechtvaardiging was, oordeelde het Centraal Tuchtcollege anders. Die was van mening dat de bedrijfsarts voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat hij geen dwang wilde uitoefenen. Dat werknemer dit anders heeft ervaren is wel invoelbaar maar maakt de uitkomst niet anders.

Tip!
Hoewel er grenzen zijn aan de bevoegdheden van de bedrijfsarts moet je je als werknemer ook realiseren dat je je recht op loon tijdens ziekte verliest wanneer je geen gehoor geeft aan een redelijk voorschrift of wanneer je je genezing belemmerd of vertraagd. Laat je dus goed informeren voordat je weigert gehoor te geven aan een advies van de bedrijfsarts.

Meer achtergrondinformatie
Uitspraak van het Tuchtcollege nalezen mbt het stellen van diagnoses en het doorverwijzen naar een specialist? Kijk dan hier: https://tuchtrecht.overheid.nl/zoeken/resultaat/uitspraak/2023/ECLI_NL_TGZRAMS_2023_168 (overweging 3.4).

Uitspraak over afwijken of ter discussie stellen van de diagnose die is gesteld door de behandelaar? Die lees je hier: https://tuchtrecht.overheid.nl/zoeken/resultaat/uitspraak/2021/ECLI_NL_TGZRAMS_2021_75 (overweging 5.7)

De uitspraak van het Tuchtcollege mbt de inmenging in het medicatiebeleid, vind je hier: https://tuchtrecht.overheid.nl/zoeken/resultaat/uitspraak/2023/ECLI_NL_TGZRZWO_2023_25 (overweging 3.5.2).

Wil je meer weten over de zaak waarin werd aangedrongen op een operatie? Lees dan hier de hele uitspraak van het Tuchtcollege: https://tuchtrecht.overheid.nl/zoeken/resultaat/uitspraak/2022/ECLI_NL_TGZCTG_2022_14 (overweging 5.4 en 4.3)

Recht op loon tijdens ziekte verliezen wanneer je geen gehoor geeft aan een redelijk voorschrift of de genezing belemmerd? Dat lees je in artikel 7:629 lid 3 BW.

Door: Natascha Schenk

Als je een WIA-uitkering aanvraagt, bekijkt het UWV of je 104 weken ziek bent geweest. Dat is namelijk één van de voorwaarden voor een WIA-uitkering. Maar waar kijkt het UWV dan naar? Is de eerste ziektedag die de bedrijfsarts heeft vastgesteld leidend?

Juridisch Kader
In artikel 23 lid 1 Wet WIA staat dat voor de WIA een wachttijd geldt van 104 weken. Pas daarna kun je een WIA-uitkering krijgen. De vervroegde IVA-aanvraag is de uitzondering op die regel. Daarover gaat deze post niet.

Beoordelingsbevoegdheid
Het UWV heeft een zelfstandige beoordelingsbevoegdheid als het aankomt op het volmaken van de wachttijd. Dat betekent dat het UWV kan afwijken van de eerste ziektedag die de bedrijfsarts heeft vastgesteld. Het UWV maakt de beoordeling op basis van alle beschikbare gegevens van medische en andere aard. Eventuele eerdere hersteldverklaringen die hebben plaatsgevonden worden daarbij ook betrokken. Dit volgt uit vaste rechtspraak van de Centrale Raad.

Casus
Werkneemster is ziekgemeld per 19 januari 2018. De arbo-arts vindt dat zij per 6 augustus 2018 hersteld is. De oorzaak van haar spanningsklachten is namelijk werk-gerelateerd en dus niet medisch van aard. Dit moet opgelost worden op de werkvloer en niet in het verzuim. Op 27 november 2018 meldt zij zich opnieuw ziek. Zij vraagt een WIA-uitkering aan per 16 januari 2020.

UWV
Het UWV wijst die aanvraag af omdat zij de wachttijd niet volgemaakt heeft. Het UWV gaat uit van 27 november 2018 als eerste ziektedag. Net zoals de arbo-arts.

Centrale Raad
Volgens de Centrale Raad had het UWV niet af mogen gaan op de eerste ziektedag die de arbo-arts vaststelde. De Centrale Raad wijst erop dat het UWV een zelfstandige beoordeling moet maken. De UWV-arts mocht daarom niet zondermeer het oordeel van de arbo-arts volgen. De motivering van de UWV-arts was in dit geval niet voldoende en daarom is het hoger beroep van werkneemster gegrond. Dat betekent dat het UWV alsnog moet beoordelen of zij per 16 januari 2020 een WIA-uitkering kan krijgen.

Tip!
De Centrale Raad geeft in deze uitspraak duidelijk aan dat de oorzaak van de spanningsklachten (werkgerelateerd of medisch) geen criterium is bij beantwoording van de vraag of sprake is van arbeidsongeschiktheid. Kortom, de arbo-arts had het ziekteverzuim niet mogen afsluiten simpelweg vanwege het feit dat de oorzaak werkgerelateerd was. Wees hier alert op als je zieke werknemers bijstaat!

Meer weten?

Deze blog schreef ik naar aanleiding van deze uitspraak van de Centrale Raad: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2023:939

In rechtsoverweging 4.4 lees je dat de Centrale Raad aangeeft dat de oorzaak van de klachten geen criterium is bij de vraag of sprake is van arbeidsongeschiktheid.

Dat het UWV een zelfstandige beoordelingsbevoegdheid heeft, is vaste rechtspraak van de Centrale Raad en dat vind je onder andere terug in deze uitspraak: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2015:1878

Uit eerdere rechtspraak weten wij ook al dat, juist vanwege de zelfstandige beoordeling van het UWV, aan een herstelverklaring op zichzelf geen doorslaggevende betekenis wordt toegekend. Dat lees je onder andere in deze uitspraak: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2021:2805